Drużyna Gaiwana, czyli podróżny komplet naczyń do gongfu cha

Będąc młodą garncarką na japońskiej prowincji napawam się możliwościami, jakie oferuje tutejsza ceramika. Gliny, szkliwa, sposoby wypału, narzędzia – prawie wszystko tutaj różni się w jakimś stopniu od tego, do czego przywykłam w Polsce, nawet koło garncarskie obraca się w przeciwnym kierunku. Fascynują mnie między innymi eksperymenty z japońskimi glinami i masami ceramicznymi, których jest mnóstwo, o przeróżnych właściwościach. Wytrawni ceramicy trzymają się zwykle jednej gliny, a częściej mieszanki glin przygotowywanej własnoręcznie. Ja jednak, po prawie trzech latach takich eksperymentów, nadal czuję się jak dziecko w sklepie z cukierkami, mając świadomość, że ledwie uszczknęłam tego bogactwa i wiele jeszcze przede mną do odkrycia. Dlatego pewnie jeszcze długo nie będę miała tej swojej jednej jedynej, wybranej gliny.

W trakcie tych gliniarskich poszukiwań trafiłam na masę ceramiczną o mało wdzięcznej nazwie kurodoro 黒泥, czyli w dosłownym tłumaczeniu „czarne błoto”. Kurodoro jest barwiona tlenkami tak, aby po wypale dawać ciemny, szarobrązowy, prawie czarny kolor – stąd nazwa. Okazała się idealna do projektu, który dojrzewał od zeszłego roku, czyli podróżnego kompletu naczyń herbacianych. I oto w końcu, po wielu próbach, mam przyjemność przedstawić czarny gaiwan i jego drużynę, czyli morze herbaty i pięć czarek, wszystko wykonane z „czarnego błotka”.

Był to dla mnie już najwyższy czas, żeby postarać się o nowy komplet naczyń podróżnych. Naczynia w moim starym, chińskim zestawie były coraz mocniej obtłuczone i spękane, ze stale rosnącą liczbą brakujących części. Poza tym choć porcelanowe, były średniej jakości, wykonane mechanicznie, trochę bezduszne. Potrzebowałam czegoś z charakterem, estetycznego, a zarazem praktycznego.

Komplet naczyń miał być „podróżny”, a zatem z gaiwanem, a nie czajnikiem w roli głównej– nie tylko dlatego, że z czajnikami nadal mam trochę na pieńku (tzn. z ich robieniem, nie używaniem), ale przede wszystkim dlatego, że gaiwan jest bardziej uniwersalny i – dla obeznanego użytkownika –nieco łatwiejszy w obsłudze, co w warunkach polowych jest wielką zaletą. Naczynia musiały być solidne i kompaktowe, co zapewnia po pierwsze dość cienka, ale dobrze spieczona i dzięki temu trwała kamionka, a po drugie kształty bez nadmiernie wystających elementów – wyodrębnionych podstaw, czy wywiniętych krawędzi czarek, które jak wiem z doświadczenia obtłukują się w pierwszej kolejności. Dlatego też uchwyt wieczka jest mało wystający (choć wystarczająco, żeby go wygodnie chwycić), a gaiwan i morze herbaty są tak dopasowane wielkością i kształtem, aby idealnie pasowały włożone jedno w drugie.

Zewnętrzna część naczyń to nieszkliwiona kamionka, natomiast wnętrze jest pokryte matowym białym szkliwem, dzięki czemu kolor herbaty podczas parzenia i picia jest widoczny. Szkliwo jest kraklujące, czyli – mówiąc w skrócie – podczas stygnięcia po wypale i jeszcze jakiś czas później pokrywa się stopniowo siatką spękań. W miarę używania naczyń wchodzi w nie herbata, zabarwiając je i tworząc pojawiający się z czasem ozdobny deseń, unikalny dla każdego naczynia.

Aby naczynia naprawdę nabrały podróżnego charakteru, potrzebne było dla nich odpowiednie „ubranko”. Po wielu próbach i przymiarkach powstał woreczek uszyty z jedwabiu pochodzącego z recyklingu (stare kimono z jednego z nieocenionych japońskich sklepów z używaną odzieżą). Dzięki niemu można bezpiecznie, bez zbytniego zachodu z pakowaniem zabrać gawian i jego drużynę w plener. Pikowane przegródki we wnętrzu woreczka zabezpieczają naczynia przed stłuczeniem. Oczywiście należy pamiętać, że jedwab, choć wzmocniony fizeliną, to tkanina dość delikatna i nie wodoodporna, więc naczynia w takim woreczku nadają się raczej do parzenia w parku czy podczas krótkich wycieczek, a nie na wyprawy w bardziej ekstremalnych warunkach.

Dotychczas powstały cztery takie komplety z kurodoro – dwa z nich znalazły już właścicieli, jeden zostanie ze mną na stałe, a ostatni, ten na zdjęciach, nadal jest do wzięcia, w komplecie z woreczkiem. Zainteresowanych nabyciem zapraszam do kontaktu mailowego (herbata@morzeherbaty.pl). Jestem też ogromnie ciekawa Waszych opinii – będę wdzięczna za wszelkie konstruktywne komentarze.

Na temat: Naczynia do herbaty
Hasła: ceramika, ceramika herbaciana, gaiwan, gongfu cha, naczynia do gongfu cha, naczynia herbaciane, naczynia podróżne