Baihao Yinzhen, czyli „Srebrne Igły”

Skoro była już mowa o żółtej herbacie Junshan Yinzhen – „Srebrne Igły z Góry Jun”, to wypada wreszcie napisać o innych „Srebrnych Igłach”, czyli Baihao Yinzhen 白毫銀針, najsłynniejszej herbacie białej. Można ją też czasami spotkać pod nazwą Yinzhen Baihao 銀針白毫, co w sumie na jedno wychodzi: yin zhen znaczy „srebrna igła” bądź „igły”, natomiast baihao to określenie białego puszku okrywającego herbaciane pąki liściowe, z których wytwarza się ten gatunek herbaty. „Srebrne Igły” to najstarsza w dzisiejszym znaczeniu herbata biała, w odróżnieniu od „białych herbat” z czasów dynastii Tang i Song, różniących się zasadniczo od znanych nam współcześnie. Wytwarza się ją w powiecie Fuding 福鼎縣w prowincji Fujian od końca XVIII wieku, a w powiecie Zhenghe 政和縣 w tej samej prowincji od końca XIX wieku. Jest oczywiście zaliczana do dziesięciu najsłynniejszych herbat chińskich.

Baihao Yinzhen produkuje się wyłącznie ze zbieranych wiosną pąków liściowych odmiany krzewu da bai 大白, czyli „wielka biel”. Chińczycy nazywają białe herbaty „lekko oksydowanymi, a mocno zwiędniętymi” (qing faxiao, zhong weidiao 輕發酵,重萎凋), ponieważ ich liście więdną bardzo długo, ale oksydacja, która wtedy przebiega, nie jest przyspieszana przez zwijanie czy intensywne mieszanie, dlatego zachodzi w niewielkim stopniu. Przetwarza się je bardzo delikatnie, żeby nie uszkodzić młodych pąków.

Sucha herbata Baihao Yinzhen ma szarobiały kolor, który zawdzięcza właśnie gęstemu srebrzystobiałemu meszkowi pokrywającemu pąki. Naturalnie podłużnie zwinięte, mają kształt igiełek – stąd nazwa tego gatunku. Napar ma kolor bladosłomkowy oraz świeży, delikatny aromat i smak przypominający owoce liczi. Podczas parzenia pąki stopniowo się rozwijają, powoli uwalniając smak i aromat, dlatego są niezwykle wprost cierpliwe w parzeniu – można je parzyć zdawałoby się bez końca, nawet 7-9 razy.

Herbatę, którą widać na zdjęciach zdobyłam podczas ostatniej wizyty na Maliandao w Pekinie. Nie było to wcale łatwe – sprzedawcy słysząc pytanie o herbatę białą proponowali zwykle Anji Baicha 安吉白茶 – Białą Herbatę z Anji, która właściwie nie nie jest biała, tylko zielona. Ale w końcu udało mi się znaleźć Srebrne Igły z powiatu Fuding z 2008 roku. Sprzedawcy twierdzili, że Baihao Yinzhen im starsza tym lepsza, a jeden z nich proponował mi nawet siedmioletnie „Igły”. To prawda, że białe herbaty dobrze się przechowują, ale nigdy nie słyszałam, żeby aż tak. Cóż, to wymaga jeszcze zbadania. W sklepie, w którym w końcu zrobiłam zakupy, sprzedawca parzył ją chyba z 9 razy. Aromat i smak, bardzo nieśmiały w pierwszych dwóch parzeniach, ujawnił się w pełni dopiero w trzecim, a potem trwał, trwał i trwał. Pyszna herbata, wyjątkowo subtelna i łagodna. Polecam ją wielbicielom delikatnych smaków i osobom wrażliwym na pobudzające działanie herbaty – Baihao Yinzhen nie pobudza zbyt mocno.

Na temat: Gatunki herbaty
Hasła: Baihao Yinzhen, biała herbata, Srebrne Igły