Plener, plener i po plenerze

Długo zapowiadany i oczekiwany pierwszy plener ceramiczno-herbaciany już za nami – minął o wiele za szybko. Dla prowadzących, a mam nadzieję także dla uczestników, było to wspaniałe doświadczenie. Zebrała się naprawdę doborowa grupa – zarówno jeśli chodzi o ludzi, jak i herbaty. Były osoby znające i pijące chińską herbatę, i takie, które miały z nią bliższy kontakt po raz pierwszy. Wytrawni ceramicy i początkujący. Z kolei jedenaście herbat, które wspólnie zaparzyliśmy, godnie reprezentowały wszystkie „sześć wielkich rodzajów herbaty” – po dwa gatunki na każdy rodzaj, poza dojrzałym Pu’erem, jedynym przedstawicielem herbat czarnych. Tak się szczęśliwie złożyło, że nie licząc tych ostatnich, każdy „kolor” był reprezentowany przez jedną herbatę z Chin kontynentalnych, należącą do „najsłynniejszej dziesiątki” i jedną herbatę z Tajwanu – czasem mniej słynną, ale równie pyszną. To był prawdziwy dream team i nie mogę się powstrzymać, żeby nie wymienić wszystkich po imieniu:

Herbaty zielone

• Biluochun 碧螺春
• Gan Lü Chun – Słodka Zielona Wiosna 甘綠春

Herbaty białe

• Baihao Yinzhen – Srebrne Igły 白毫銀針
• Biała Herbata Yilin – Las Sztuk 藝林白茶

Herbaty żółte

• Junshan Yinzhen – Srebrne Igły z Góry Jun 君山銀針
• Guoxiang Wulong – Wulong o Owocowym Aromacie 香烏龍茶

Herbaty turkusowe (wulongi)

• Anxi Tie Guanyin – Żelazna Bodhisatwa Miłosierdzia z Anxi 安溪鐵觀音
• Alishan Wulong (o pół-dojrzałym aromacie) 阿里山烏龍茶 (半熟香)

Herbaty czerwone

• Dian Hong Cha – Czerwona Herbata z Yunnanu 雲南紅茶(滇紅茶)
• Alishan Hong Cha – Czerwona Herbata z Alishan 阿里山紅茶

Herbaty czarne

• Pu’er dojrzały 普洱熟茶

Przez pięć dni przed południem spotykaliśmy się na wykład o chińskiej kulturze herbaty i wspólne parzenie, a resztę dnia spędzaliśmy na pracy z gliną. Prace ceramiczne wypalaliśmy w dwóch piecach: gazowym i opalanym drewnem. Powstało wiele pięknych czarek, różnych jak ich twórcy, i jeden uroczy czajniczek. W sobotę, która była ostatnim dniem „oficjalnego” programu pleneru, w herbacianym zakątku pod lipą przez całe popołudnie trwało spotkanie herbaciane, podczas którego każdy z uczestników zaparzył wybraną przez siebie herbatę, dla grona plenerowiczów oraz zaproszonych gości. Przy okazji okazało się, że kiedy herbatę kosztuje razem wiele osób, dobrze jest, jeśli każda z nich ma inną czarkę, bo wtedy zawsze wiadomo, która jest czyja.

Ten plener był wydarzeniem niezapomnianym i na pewno jedynym w swoim rodzaju. Trudno go będzie powtórzyć, ale sprawił nam tyle frajdy, że przymierzymy się do zorganizowania podobnego w przyszłym roku. A tymczasem już we wrześniu kolejne wydarzenia herbaciane, o których napiszę więcej już niedługo.

Dziękuję wszystkim uczestnikom i (szczególnie) Justynie, która razem ze mną prowadziła ten plener.

A tymczasem – trochę zdjęć:

Na temat: Warsztaty herbaciane, Wydarzenia
Hasła: czarki herbaciane, naczynia herbaciane, plener herbaciany